Verbinding maken en houden is het ambacht van de coach. Hoe ben jij als coach veilig en uitdagend tegelijk?

Irene Hanemaaijer presenteert het thema van de middag: ‘De spiegel van de coach.’ Systemisch werk en Systemische opstellingen georiënteerd.
Jacobus schrijft in zijn brief over de spiegel dat een dwaas vergeet hoe hij er uit ziet. In de spiegel zie je jezelf. Maar als je langer kijkt zie je ook de wortels. De wortels van je familiesysteem. We kunnen veel in elkaar zien en veel waarnemen. Deze workshop ging over het zien van deze wortels, ook bij elkaar.
Als je je eigen ongemak niet durft waar te nemen, kan je ook niet waarnemen bij de ander. De middag bestaat uit veel oefeningen en relatief weinig theorie.

Eerste oefening: elkaar in de ogen kijken in tweetal en elkaar zonder woorden welkom heten. Sommigen bleken in de nabespreking vooral op de ander te zijn gericht om welkom te heten. Irene vertelt daarna iets over haar eigen gezin van herkomst. Vervolgens toont Irene op een vel een familieopstelling van haar eigen gezin van herkomst. Ze licht haar eigen situatie toe: enigszins achter haar oudere zus. Gaf steun, maar de keerzijde was dat ze zich ook regelmatig niet gezien voelde. Vervolgens gingen we met elkaar aan de slag.

Tweede oefening: teken je eigen familie van herkomst en je positie daarin. Wat heeft het je gebracht, wat heeft het je gekost. De tekening hoe het was in je gezin van herkomst. Er werd stevig geoefend. De bottomline is om de werkelijkheid onder ogen te zien om ‘waar’ te nemen. Belangrijk is om te weten dat ieder gezinslid een andere ‘tekening’ zal hebben. Boek: ‘De keuze’ van Edith Egger. Kern is dat iedereen de mogelijkheid heeft voor een innerlijke keuze. Dit kan je nooit forceren of te bewerkstelligen voor een ander. De kracht in het leven is in ‘je plek’ in te nemen.

Derde oefening: mini-opstelling. Eerst een demo met twee personen waarbij Irene begeleidt. Twee zussen die ten opzichte van elkaar bewegen. De ene persoon is zichzelf en de ander representeert ‘de zus.’ In iedere positie bevraagt Irene hoe de twee personen zich voelen en ten opzichte van elkaar bewegen. Na de demo oefenen in drietallen.

Vierde oefening: person-effect oefening. Oefening is bedoelt om de relatie te verdiepen. Neem waar tegenover  een ander en geef een positieve waarneming en een negatieve waarneming weer. In de nabespreking blijkt dat sommige deelnemers alleen positieve dingen hebben teruggegeven om de ander geen rotgevoel te geven. Feitelijk zegt dit alles over jezelf en niets over de ander. Tenslotte de laatste oefening: in de spiegel kijken. Tegelijkertijd speelt ‘You are so beautiful to me’ van Joe Cocker.

Deze workshop was een schoon voorbeeld van ervaringsgericht leren. Misschien wat ongemakkelijk voor deelnemers zonder kennis van systemisch werk. Irene had echter bij aanvang aangegeven dat het wat ongemakkelijk kon worden en ons uitgedaagd om ons oordeel ‘op te schorten.’ Daarnaast is er voldoende ‘op de markt’ om theoretische kennis te vergaren. Ik vond het een prima middag!