Terugblik op de bijeenkomst met Harry van de Pol.

Corine Volbehr schrijft:

Harry van de Pol nam ons allen mee met zijn verhaal over luisteren. Het is echt zijn levenspassie om mensen te leren beter naar elkaar te luisteren. Hij illustreert zijn verhaal met gebeurtenissen uit zijn eigen leven Hij vertelt eerlijk en ontwapenend hoe luisteren soms niet zo lukt of juist totaal mislukt, juist met mensen die je zo dierbaar zijn.  En geeft aan hoe je soms verrassend mooie momenten kan vieren als je er gewoon kan zijn voor de ander.
Om het ijs te breken werden we meteen in tweetallen aan het werk gezet: wat gebeurt er als de ander je vraagt om tevoorschijn te komen? Voelt het uitnodigend? En meteen nog iets anders: laat de ander maar ff praten over iets dat hem/ haar bezig houdt en luister gewoon. Geen vragen stellen, niet onderbreken of storen met een vraag, gewoon luisteren! Het is grappig hoe graag wij - als coaches-  een gesprek willen sturen met vragen of hoe graag we van dat ene nog even wat meer willen weten.

Maar hier zat wel de kern van de middag: leren luisteren met volle aandacht, je eigen (voor-)oordelen opzij en er helemaal te zijn voor de ander. Als de ander zich gehoord en gewaardeerd voelt, nodigt dat uit om meer aan jou te vertellen.

Dan komt de ander ook vanzelf te voorschijn met dat wat lastig is om over te praten.
Het was een rijke middag als een APK-keuring voor elke coach. En als je al een tijdje meegaat als coach, dan heb je zo'n jaarlijkse check op goed functioneren zeker nodig, toch? Harry komt vast nog eens!
Dat is begrijpelijk. Maar ook jammer en vaak helemaal niet nodig.
Centraal in zijn werken met mensen staat de overtuiging dat je nooit persoonlijke voldoening bereikt als je alleen zelf aan je trekken wilt komen. Alles wat Harry doet is er daarom op gericht mensen van binnenuit te bewegen zich betekenisvol in te zetten voor anderen.

Bas Gravendeel schrijft:

Harthorend heeft met Dove te maken. De duif die neerdaalde, de Zoon was niet doof en niet hardhorend. Hij luisterde scherp. Hij luisterde Zacheüs tevoorschijn en de overspelige vrouw en ook haar rechters. Hij gaf ieder hun hunkerende erkenning. Ook Hij luisterde met Zichzelf naar de ander. Deze voelt zich erkend en gehoord. Wij weten ons gekend en gehoord.
Luisteren naar wat er is en luisteren met wat er is. Dat is meer dan genoeg. Geef dat ruimhartig. Er is genoeg.
Luister naar je inwendige stem, naar je emoties en verbind deze met elkaar. Ongeacht de complexiteit van de situatie waar je voor staat. Luister en wees hart-horend. Hoe beter je jezelf kent hoe beter je kunt luisteren. Luister naar jezelf en leer je eigen behoeften kennen. Dan is er weer meer ruimte voor de ander. Luisteren met alles wat je hebt is voor de ander vaak al genoeg. Luisteren is geven en gunnen. Luisteren: het oordeel voorbij gaan en de ander horen zoals die werkelijk is. Laat je oordeel thuis. Het is van jou, niet van of voor de ander.
Nodig de ander uit zichzelf te zijn. Ruk hem niet tevoorschijn. Wees mild (ook voor jezelf) en nodig hem tevoorschijn, luister hem tevoorschijn, zachtjes, veilig, uitnodigend.
Zo ben je harthorend, vanuit jouw hart naar dat van de ander.